Szlifowanie drewna (część IV). Arkusze, krążki i walce ścierne

Spośród nasypowych narzędzi ściernych arkusze ścierne należą do najbardziej popularnych i powszechnie stosowanych. Na podłożu papierowym lub z tkaniny ziarna ścierne nakładane są metodą grawitacyjną lub w polu elektrostatycznym.

Arkusze ścierne o kształcie prostokąta mają wymiary znormalizowane. Wynoszą one: długość od 230 do 670 mm a szerokość od 70 do 560 mm z odpowiednim stopniowaniem. Elementem skrawającym w arkuszu są ziarna ścierne najczęściej z elektrokorundu lub węglika krzemu. W zależności od twardości materiału obrabianego nasyp ścierny na arkuszu może być bardziej lub mniej otwarty, tzn. może być stosowana większa lub mniejsza ilość

ziaren ściernych na jednostkę powierzchni. Ziarna ścierne, których wymiary zawierają się w granicach 3-400 µm, mocowane są do podłoża za pomocą spoiwa klejowego lub żywicznego ewentualnie ich mieszanek. Spoiwo często zawiera dodatkowe składniki, które nie pozwalają na zaklejanie czynnej powierzchni arkusza produktami szlifowania.

Arkusze pełne wykorzystuje się do szlifowania ręcznego, natomiast w elektronarzędziach do szlifowania oscylacyjnego stosuje się arkusze z otworkami, przez które można odsysać ze strefy obróbki wióry i pył poszlifierski. W przypadku obróbki powierzchni lakierowanej lub podczas prac wykończeniowo-polerskich stosuje się arkusze ścierne o stosunkowo wysokiej granulacji powyżej P180, a w wypadku szlifowania na mokro wodoodporne.

Arkusze ścierne można stosować nie tylko do szlifowania drewna, ale także do czyszczenia, wygładzania i polerowania powierzchni wyrobów metalowych, materiałów z tworzyw sztucznych oraz innych. Na gładkiej stronie arkusza ściernego producenci umieszczają jego oznaczenie, w którym opisany jest rodzaj arkusza, jego rozmiar, gatunek i wielkość ziarna ściernego oraz typ zastosowanego ziarna.

Krążki ścierne wykonuje się z wyrobów ściernych metodą wykrawania. Podobnie jak arkusze, krążki mają wymiary znormalizowane i ich średnice zawierają się w granicach od 80 do 1000 mm. Krążki mogą być pełne lub z otworkami albo tylko z nacięciami w części środkowej w celu łatwiejszego mocowania ich do ręcznie prowadzonych szlifierek i polerek. Mogą też mieć otworki na powierzchni roboczej w celu odprowadzenia pyłu np. w szlifierkach obrotowo-oscylacyjnych. W powszechnym użyciu są krążki ścierne mocowane za pomocą kleju lub na rzepy. Podłożem dla ziaren ściernych z elektrokorundu lub z węglika krzemu może być papier, płótno, specjalna folia lub fibra. Ziarna ścierne krążków najczęściej mają wymiary w granicach 690 -2,0 µm i są oznaczone jako P24 do P1500. Podobnie jak arkusze ścierne, krążki znajdują szerokie zastosowanie podczas szlifowania, czyszczenia, wygładzania i polerowania powierzchni wyrobów z drewna oraz wielu innych materiałów*.

* W artykule wykorzystano materiały zawarte w poradniku firmy Klingspor „Szlifowanie drewna” oraz w podręczniku: W. Pszczołowski, P. Rosienkiewicz „Obróbka ścierna narzędziami nasypowymi”, WNT, Warszawa1995.