Wyrzynarki (część II b). Konstrukcja wyrzynarek

Obecnie przeważnie używa się wyrzynarek z uchwytami typu T z jednym noskiem. Jednakże spotyka się na rynku maszyny z uchwytami typu 2T, uniwersalnym 1/4” i typu Makita.

Jak wspominaliśmy, niektóre wyrzynarki mają dodatkowy mechanizm, który nadaje brzeszczotowi ruch wahadłowy o niewielkiej amplitudzie. Ruch wahadłowy jest dokładnie zsynchronizowany z ruchem posuwisto-zwrotnym brzeszczotu. W ten sposób koniec każdego zęba przemieszcza się po elipsie. Stopień ruchu wahadłowego brzeszczotu jest regulowany i ustawiany za pomocą 3- lub 4-pozycyjnej dźwigni. Powinien być dostosowany do rodzaju materiału. Największy zakres oscylacji brzeszczotu jest przeznaczony do cięcia drewna miękkiego. Orbitalnego ruchu nie

stosuje się podczas cięcia stali i metali nieżelaznych. Ruch ten daje kilka cennych korzyści:

• samoistne cięcie dzięki ruchowi podcinającemu zębów podczas suwu roboczego;
• bardziej efektywne wyrzucanie wiórów i większą trwałość brzeszczotu dzięki oddalaniu się zębów od materiału podczas ruchu powrotnego;
• bardziej wydajne cięcie z ustawioną grubością wióra;
• większą wygodę i bezpieczeństwo pracy operatora, gdyż nie trzeba przykładać dużej siły podczas prowadzenia maszyny, lepsze jest cięcie krzywoliniowe i mniejsze tarcie brzeszczotu.

Ważnym elementem układu napędowego jest wiatrak służący do chłodzenia powietrzem silnika i mechanizmów. W niektórych wyrzynarkach mających układ nadmuchu wykorzystywany jest także do usuwania z linii cięcia (rzazu) trocin lub opiłków za pomocą strumienia powietrza. Układ taki ma pokrętło zamykające lub otwierające zaworek dyszynadmuchu.