Na boku stojaka magnetycznego wiertnicy Makita HB500 zamontowano panel sterujący. Rozmieszczono na nim włącznik główny urządzenia i włączniki elektromagnesu oraz napędu wiertarskiego. Napęd wyposażono w przekładnię 2-biegową.

Jak wiadomo, frezami trepanacyjnymi wierci się przeważnie w stalach konstrukcyjnych otwory przelotowe o średnicy od ok. 14 do 100 mm. Do swojego napędu nie potrzebują one silnika o bardzo dużej mocy, w przypadku wykonywania otworów o średnicy do 50 mm wystarcza im w zupełności energia użyteczna wynosząca 550-600 watów. Gdybyśmy chcieli wywiercić wiertłem pełnym otwór o średnicy 50 mm w stali konstrukcyjnej przy użyciu tradycyjnej ręcznej wiertarki, musiałaby ona dysponować mocą nominalną 1500 watów, czyli

mocą użyteczną o wielkości 750-850 watów, gdyż sprawność elektronarzędzi wynosi 50-60%. Maszyna ta miałaby wagę ok. 7,5 kg, a więc trudno i niezręcznie byłoby nią pracować bez posługiwania się stojakiem wiertarskim. Tymczasem do wykonania takiego otworu wystarczy 550-600 watów mocy użytecznej, jeśli użyjemy do tego frezu trepanacyjnego. Narzędzia te przypominają korony wiertarskie i wycinają otwór po jego obwodzie, a nie drążą go, zamieniając obrabiany materiał na opiłki i wióry. Pracując nimi, nie musimy pokonywać oporu ścina, tak jak w przypadku wiertła krętego do metalu, na co idzie ok. 60% siły nacisku operatora. Stąd frezy te zaliczyć można do narzędzi energooszczędnych, a przy tym wydajnych. Średnio wiercą one 8 razy szybciej niż wiertła. Do ich napędu doskonale nadaje się wiertnica magnetyczna Makita HB500 o mocy nominalnej 1150 watów. Jej wrzeciono jest osadzone na łożyskach igiełkowych, aby zapewnić dużą centryczność wykonywanym otworom. Wiertarka umożliwia wiercenie frezami trepanacyjnymi o średnicy 12-50 mm. Urządzenie ma elektromagnes generujący pole magnetyczne o dużej gęstości. Jego siła przylegania wynosi 9000 N.

Na boku stojaka magnetycznego wiertnicy Makita HB500 zamontowano panel sterujący. Rozmieszczono na nim włącznik główny urządzenia i włączniki elektromagnesu oraz napędu wiertarskiego. Napęd wyposażono w przekładnię 2-biegową. Na pierwszym z nich mamy do dyspozycji 350 obr./min, a na drugim – 650/min. Oczywiście, dla bezpieczeństwa pracy bez włączenia zasilania, a potem uruchomienia elektromagnesu niemożliwe jest załączenie napędu wiertarskiego, czyli wiercenie. Dlatego najpierw załączamy włącznik główny, następnie magnes, a potem napęd. Panel sterujący zapewnia wygodną obsługę urządzenia, a wszystkie jego przyciski i ich funkcje są bardzo czytelne dla użytkownika. O prawidłowym działaniu informują nas trzy kolorowe lampki kontrolne – czerwona dla zasilania, żółta dla magnesu i zielona dła napędu wiertarskiego – znajdujące się na panelu sterowania, jak też sygnały dźwiękowe. W przypadku poprawnej kolejności włączania wiertnicy po każdej czynności usłyszymy krótki sygnał dźwiękowy. W przypadku nieprawidłowej kolejności urządzenie wygeneruje ciągły dźwięk.
Napęd wiertarski zamocowany jest na sankach z mechanizmem umożliwiającym wywieranie posuwu ręcznego. Wyposażono go w szybkie, beznarzędziowe mocowanie Quickhitch™ frezów trepanacyjnych typu Weldon 19 mm (5/8”). Aby założyć wiertło w oprawce Quickhitch™, należy przekręcić jej tuleję w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara i przytrzymać, a następnie włożyć chwyt narzędzia i zwolnić tuleję. Potem przekręcamy wiertło w oprawce tak, aby płaskie ścięcie znalazło się w mechanizmie blokującym. W celu zakończenia blokowania narzędzia należy przekręcić tuleję do końca w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Gdy demontujemy wiertło, wystarczy obrócić tuleję w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara, a narzędzie zostanie autmatycznie wypchnięte na zewnątrz uchwytu Quickhitch™.
Wiertnica wyposażona jest w grawitacyjny system chłodzenia frezu. Chodziwo jest podawane ze zbiorniczka zamontowanego na obudowie stojaka magnetycznego za pomocą rurki do uchwytu frezu, a następnie spływa do części roboczej narzędzia i chłodzi jego ostrza oraz materiał skrawany. Zbiorniczek ma zaworek, którym po zakończeniu wiercenia zamykamy dopływ płynu do uchwytu wiertarskiego. Aby jednak chłodziwo

mogło dostać się do strefy obróbki, musi być otwarty kanał doprowadzający je znajdujący się w mocowaniu wierteł. Jego otwarcie następuje przez przesunięcie sworznia centrującego. Sworzeń ten znajduje się w samym środku wiertła trepanacyjnego i podczas wiercenia przesuwany jest przez obrabiany materiał, co powoduje wspomniane otwarcie kanału doprowadzającego chłodziwo bezpośrednio do strefy obróbki. Gdy wiertnica nie pracuje, zamyka on kanał i tym samym przeciwdziała wyciekowi cieczy chłodzącej. Warto tu wspomnieć, że pełni on jeszcze jedną bardzo istotną funkcję, a mianowicie umożliwia wiercenie dokładnie w miejscu przez nas określonym, gdyż precyzyjnie wyznacza środek otworu.
W warsztacie redakcyjnym przeprowadziliśmy krótki test wiertnicy magnetycznej, wykorzystując do tego frez trepanacyjny ze stali HSS o średnicy 35 mm i chłodziwo znajdujące się na standardowym wyposażeniu maszyny. Urządzenie frezem tym wywierciło bez problemu otwór przelotowy w elemencie z twardej stali konstrukcyjnej o grubości 18 mm. Czas tej operacji wyniósł 46 s. W trakcie przeprowadzonych prób wiertnica magnetyczna sprawowała się bez zarzutu i była łatwa w obsłudze. Naszym zdaniem może ją obsługiwać każda osoba, powinna być tylko przeszkolona w technice wiercenia frezami, aby umiała stosować prawidłowy nacisk na materiał obrabiany oraz dobierać prędkość obrotową frezu do jego średnicy i rodzaju stali, co pozwali testowanej maszynie efektywnie pracować.

Autor: pins

Dane techniczne wiertnicy magnetycznej Makita HB500

Moc	1150 W
Siła przylegania magnesu (N)	9000
Napięcie zasilania	230 V
Obroty (I/II bieg)	350/650/min
Średnica otworów (frez trepanacyjny w stali	12-50 mm
Uchwyt frezu	Weldon 19 mm
Mocowanie frezów	beznarzędziowe Quickhitch™,
Masa	18,5 kg