Wiertarko-wkrętarki bezudarowe powinny być prawidłowo eksploatowane, co pozwala wykorzystać wszystkie ich zalety i cieszyć się pełną żywotnością.

 

Zasady te obejmują dwa pola eksploatacji tych urządzeń: (1) prawidłową pracę maszyn, a także (2) obsługę baterii i ładowarki. Najpierw omówimy zasady dotyczące pierwszego pola. W zasadzie są one analogiczne do zasad eksploatacji wiertarek bezudarowych. Zatem pracując wiertarko-wkrętarkami, należy pamiętać, że maszyna i stosowane w niej narzędzie robocze – bit, wiertło lub otwornica, itd. – stanowią jedną funkcjonalną całość, a ich jakość określa de facto zdolność do wykonywania otworów oraz wydajność pracy. Stąd podstawową regułą prawidłowej eksploatacji wiertarko-wkrętarek jest stosowanie najwyższej jakości osprzętu.

 

Wiertarko-wkrętarkami, jak

już wspominaliśmy, wykonuje się następujące operacje: (1) wkręcanie/wykręcanie wkrętów, śrub nakrętek, (2) wiercenie otworów przelotowych, ślepych i głębokich wiertłami pełnymi lub otwornicami w materiałach skrawalnych, tj. drewnie, stali, aluminium, metalach nieżelaznych, żeliwie itp., (3) rozwiercanie i pogłębianie otworów, (4) wiercenie bezudarowe w materiałach budowlanych, glazurze, klinkierze i szkle, itd.

Wykonując wkręcanie/wykręcanie wkrętów i śrub, powinniśmy stosować się do zasady: im większa jest średnica wkrętów, tym mniejsza prędkość wkręcania, a także pamiętać o tym, żeby bity swoim rodzajem i wielkością odpowiadały łbom śrub i wkrętów. Podczas wkręcania bitami krzyżowymi Philips i Pozidriv należy stosować większy docisk i delikatnie rozpoczynać tę operację, aby bit nie wyskoczył z gniazda wkrętu czy śruby. W przypadku bitów Torx i sześciokątnych wystarczy podążanie za śrubą lub wkrętem. Przed rozpoczęciem tej operacji należy dokładnie dobrać wielkość momentu obrotowego za pomocą pokrętła regulacyjnego. Dokładną jego nastawę, jeśli producent wiertarko-wkrętarki nie podaje zakresu momentów dla poszczególnych stopni ustawienia, należy poprzedzić próbami przed rozpoczęciem właściwej pracy. Wiertarko-wkrętarki, ponieważ dysponują sprzęgłem nastawczym momentu obrotowego, pod względem dokładności aplikacji momentu obrotowego mogą być użyte do wkręcania twardego (przy łączeniu śrubą dwóch elementów metalowych) oraz wkręcania miękkiego (w drewno). Jednakże nie używa się ich do odpowiedzialnego montażu seryjnego, który wykonuje się wkrętarkami klasy przemysłowej. Sprzęt ten doskonale sprawdza się podczas przemysłowego montażu mebli, gdzie nie jest wymagana duża dokładność aplikowanych momentów.
Wiercenie bezudarowe należy rozpocząć od doboru odpowiednich wierteł i koronek do materiału obrabianego i wykonywanej operacji. Podczas niego należy wykorzystywać pełną prędkość obrotową wiertarko-wkrętarki. Jej wielkość jest uśredniona do większości operacji wiertarskich wykonywanymi tymi urządzeniami.

Operując wiertłami i otwornicami, powinniśmy stosować duży posuw wzdłużny. Tzw. delikatna praca w efekcie daje małą wydajność, jest nieefektywna energetycznie i ekonomicznie oraz zmniejsza trwałość wierteł oraz maszyny, bo wymaga większej liczby obrotów na jeden otwór. Ważne jest także prowadzenie wiertarko-wkrętarki, powinno być ono osiowe. Aby sobie ułatwić pracę, można siłę nacisku w linii wiercenia wywierać drugą ręką na tył korpusu. Wykorzystując w ten sposób drugą rękę, należy pamiętać, aby nie zatykać nią otworów wlotowych powietrza, bo to osłabia chłodzenie silnika oraz mechanizmów i w efekcie może spowodować spalenie jego uzwojeń. Otwornice powinny być tylko stosowane w wiertarko-wkrętarkach mających dodatkowy uchwyt, ponieważ praca nimi wymaga użycia dużego momentu obrotowego. Używanie otwornic bez wykorzystania takiego uchwytu jest niebezpieczne dla operatora i nieefektywne, a także może spowodować uszkodzenie obrabianego materiału, maszyny lub narzędzia roboczego.

Ponieważ wiertarko-wkrętarki mają spustową elektroniczną regulację prędkości obrotowej, maszyny te umożliwiają wiercenie w precyzyjnie określonym punkcie. W celu dokładnego wyznaczenia osi takiego otworu stosuje się nawiercanie z małą prędkością obrotową. Dzięki temu nie dochodzi do ślizgania się wiertła po powierzchni obrabianego materiału i do jego zarysowania w pierwszej fazie wiercenia.

pins, TŻ