Wiertarki udarowe (część III). Konstrukcja (4)
Energię elektryczną do wiertarek doprowadza się albo za pomocą kabla z końcówką umożliwiającą podłączenie go do standardowego gniazda elektrycznego, albo za pomocą specjalnych konektorów i mocowania akumulatora, z którego pobierany jest prąd stały.
Obecnie w maszynach profesjonalnych stosuje się zasilanie z akumulatorów litowo-jonowych. Dlatego wiertarki bezprzewodowe mają układ elektroniczny współpracujący z akumulatorem w celu optymalizacji poboru energii, monitorowania stanu akumulatora i jego ochrony antyprzeciążeniowej przed nadmiernym rozgrzaniem i tzw. głębokim rozładowaniem.
Wszystkie części wiertarki integruje ze sobą obudowa (korpus), czyniąc z niej jedną funkcjonalną całość. Jeśli wziąć pod uwagę kształt obudowy,
rozróżnia się następujące rodzaje wiertarek: pistoletową (niektórzy wymieniają także pistoletową z rękojeścią dodatkową jako odrębną kategorię), typu „D”, krzyżową oraz kątową. Korpusy mogą być: (1) jednorodne z tworzywa sztucznego oraz (2) dwuczęściowe, a więc składające się z (a) tworzywowej obudowy silnika z profilowaną rękojeścią główną oraz z (b) aluminiowej, magnezowej lub stalowej obudowy przekładni. Pierwsze z wykonań mają przeważnie wiertarki o mniejszej mocy do ok. 800 watów lub o przeznaczeniu amatorskim. Elektronarzędzia mające drugie wykonanie odznaczają się wysoką trwałością, obciążalnością i dokładnością pracy.![](https://www.portalnarzedzi.pl/img/uploads/nowy_upload/Nowy_folder/GN7_2015/Wiertarki_udarowe/wiertarki_udarowe_8.jpg)
Ważną częścią każdej wiertarki udarowej jest uchwyt dodatkowy. Umożliwia on dokładną pracę oraz efektywną aplikację udarów. W uchwycie montuje się także ogranicznik głębokości wiercenia z podziałką, stanowi go przeważnie plastikowy lub stalowy pręt przekroju sześciokątnym. Ważne, aby uchwyt dodatkowy miał zapadki, które uniemożliwiają jego obracanie się podczas cięższego wiercenia lub wkręcania/wykręcania.