Autor: HS

Spawanie metodą MIG (Metal Inert Gas) polega na spawaniu elektrodą topliwą w postaci ciągłego gołego drutu w osłonie gazów obojętnych.

Przy spawaniu półautomatycznym elektrodą topliwą w osłonie gazów ochronnych metodą MIG ściegi układa się tak samo jak przy spawaniu elektrodą otuloną. Dla zapewnienia dobrej osłony gazowej (hel lub argon) odległość dyszy od jeziorka powinna wynosić nie więcej niż 10–15 mm. Zmniejszenie tej odległości powoduje szybsze zanieczyszczanie się dyszy odpryskami metalu. Zmniejsza się wówczas średnica dysz, a to powoduje zakłócenia w osłonie gazowej. Zbyt duża odległość dyszy od jeziorka ciekłego metalu powoduje zwiększenie wolnego wylotu

(odległość między dyszą prądową a materiałem spawanym), a to z kolei naraża spoinę na zbyt słabą osłonę gazową i powoduje jej porowatość. Łuk zasilany jest prądem stałym i elektroda podłączona jest do bieguna dodatniego. Tą metodą można spawać półautomatycznie lub automatycznie drutem o średnicy od 0,8 do 2,4 mm.

Wielkość natężenia prądu wynosi od 100 do 175 A na 1 mm średnicy elektrody. Praktycznie metodą MIG spawa się obecnie blachy powyżej 4 mm jednostronnie lub dwustronnie, ukosując na „V” lub „X”. Przy spawaniu dwustronnym można blach nie ukosować. Uchwyt należy prowadzić od strony lewej do prawej (dla osób praworęcznych, dla leworęcznych – odwrotnie), utrzymując go prawie prostopadle do powierzchni blach. Blachy o grubości do 4 mm w pozycji pionowej spawa się metodą z góry do dołu, natomiast powyżej 4 mm z dołu do góry. Spawanie w pozycji przymusowej należy dokonać łukiem krótkim, wykonując nieznaczne ruchy zakosowe od krawędzi do krawędzi blach. Spoiny pachwinowe w pozycji pionowej wykonuje się taką samą techniką jak spoiny czołowe blach grubych (zakosowo). Spoiny pachwinowe w pozycji nabocznej, jak i spoiny w pozycji naściennej wykonuje się ściegami prostymi i wąskimi, bez ruchów zakosowych. Spoiny punktowe mają zastosowanie przy montażu konstrukcji stalowych i w tym właśnie przypadku można zwiększyć natężenie prądu, celem wtopienia się w krótkim czasie w materiał poszycia blach aluminiowych. Spawanie metodą MIG jest w pełni docenioną i pod względem szybkości wykonania spoin znacznie korzystniejszą metodą niż metoda TIG. Wybór metody zależy od cech konstrukcji do spawania.

W tym odcinku Festool radzi zajmiemy się wykonaniem połączeń gniazdowych z użyciem frezarki Festool Domino XL DF 700 EQ i rozłącznych łączników Domino. W tym celu wykonamy łączenie dwóch płyt z klejonki brzozowej.

Do połączenia płyt wykorzystaliśmy frezarkę Festool Domino XL DF 700 EQ, łączniki rozłączalne i bukowe Domino (fot. 1.). Operację tę rozpoczęliśmy od zmierzenia grubości łączonych płyt w celu prawidłowego doboru ustawień frezarki Domino (fot. 2.). Regulację maszyny zaczynamy od ustawienia wysokości jej stolika na 20 mm (fot. 3.). Następnie wybieramy właściwy pin umożliwiający prawidłowe ustawienie frezarki wobec obrabianej płyty (fot. 4.). Należy pamiętać, że minimalna odległość od krawędzi

elementu do osi gniazda nie może być mniejsza niż 38 mm, co gwarantuje nam pin.

Głębokość frezowania ustawiamy na 50 mm (fot. 5.). Teraz możemy przystąpić do tej operacji. Wszystkie gniazda frezujemy z zachowaniem tej samej odległości od siebie, a uzyskujemy to przez wykonanie pierwszego z nich z pinem opartym o krawędź płyty (fot. 6.). Podczas wykonania kolejnych gniazd pin opieramy o krawędź wykonanego uprzednio gniazda (fot. 7). Gniazda wykonujemy w obu łączonych płytach (fot. 8.). Gdy to zrobiliśmy, dokonujemy zmiany ustawień maszyny do frezowania pionowego. Głębokość frezowania ustawiamy na 30 mm (fot. 9.), zaś stolik regulujemy na 40 mm (fot. 10.), co stanowi odległość od krawędzi elementu do osi gniazda. Następnie montujemy podparcie kątowe stolika (fot. 11.) i przystępujemy do frezowania pionowego płyt (fot. 12.). Wykonujemy dwa gniazda po bokach płyt na ich lewej (spodniej) części, a potem montujemy łącznik bukowy Domino (fot. 13.) stabilizujący połączenie. Następnie w pionowych gniazdach mocujemy kotwy poprzeczne służące do naprężenia połączenia (fot. 14.), a w poziomych – sworznie kotwiące Domino z półosłonami (fot. 15.), które po montażu mają wymiar łącznika bukowego. Teraz możemy je zablokować (fot. 16.) i mamy gotowe elementy płytowe do połączenia (fot. 17). Przystępujemy więc do ostatniej operacji, czyli do połączenia płyt (fot. 18.). Wykonane połącznie jest estetyczne i niewidoczne, a przy tym bardzo solidne i mocne (fot. 19.). W następnym odcinku Festool radzi pokażemy, jak łączy się blaty kuchenne za pomocą rozłączalnych łączników Domino.