Technika wykonywania spoin metodą MIG

Spawanie metodą MIG (Metal Inert Gas) polega na spawaniu elektrodą topliwą w postaci ciągłego gołego drutu w osłonie gazów obojętnych.

Przy spawaniu półautomatycznym elektrodą topliwą w osłonie gazów ochronnych metodą MIG ściegi układa się tak samo jak przy spawaniu elektrodą otuloną. Dla zapewnienia dobrej osłony gazowej (hel lub argon) odległość dyszy od jeziorka powinna wynosić nie więcej niż 10–15 mm. Zmniejszenie tej odległości powoduje szybsze zanieczyszczanie się dyszy odpryskami metalu. Zmniejsza się wówczas średnica dysz, a to powoduje zakłócenia w osłonie gazowej. Zbyt duża odległość dyszy od jeziorka ciekłego metalu powoduje zwiększenie wolnego wylotu

(odległość między dyszą prądową a materiałem spawanym), a to z kolei naraża spoinę na zbyt słabą osłonę gazową i powoduje jej porowatość. Łuk zasilany jest prądem stałym i elektroda podłączona jest do bieguna dodatniego. Tą metodą można spawać półautomatycznie lub automatycznie drutem o średnicy od 0,8 do 2,4 mm.

Wielkość natężenia prądu wynosi od 100 do 175 A na 1 mm średnicy elektrody. Praktycznie metodą MIG spawa się obecnie blachy powyżej 4 mm jednostronnie lub dwustronnie, ukosując na „V” lub „X”. Przy spawaniu dwustronnym można blach nie ukosować. Uchwyt należy prowadzić od strony lewej do prawej (dla osób praworęcznych, dla leworęcznych – odwrotnie), utrzymując go prawie prostopadle do powierzchni blach. Blachy o grubości do 4 mm w pozycji pionowej spawa się metodą z góry do dołu, natomiast powyżej 4 mm z dołu do góry. Spawanie w pozycji przymusowej należy dokonać łukiem krótkim, wykonując nieznaczne ruchy zakosowe od krawędzi do krawędzi blach. Spoiny pachwinowe w pozycji pionowej wykonuje się taką samą techniką jak spoiny czołowe blach grubych (zakosowo). Spoiny pachwinowe w pozycji nabocznej, jak i spoiny w pozycji naściennej wykonuje się ściegami prostymi i wąskimi, bez ruchów zakosowych. Spoiny punktowe mają zastosowanie przy montażu konstrukcji stalowych i w tym właśnie przypadku można zwiększyć natężenie prądu, celem wtopienia się w krótkim czasie w materiał poszycia blach aluminiowych. Spawanie metodą MIG jest w pełni docenioną i pod względem szybkości wykonania spoin znacznie korzystniejszą metodą niż metoda TIG. Wybór metody zależy od cech konstrukcji do spawania.

ZOBACZ TAKŻE
guest
0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments

Wykonanie blatu z materiału Corian® (część IV)

W niniejszym odcinku „Festool radzi” zajmujemy się wykonaniem przykładowego blatu roboczego z materiału Corian®. W poprzednich częściach przygotowaliśmy elementy blatu, przykleiliśmy podklejki, skleiliśmy blat w całość i wykonaliśmy frezowanie krawędzi.  W części czwartej omawiamy ostatnie operacje obróbcze konieczne do wykonania blatu.

 

 

Przygotowany w poprzednich częściach tematu blat należy teraz dokładnie wyszlifować. Do tych prac użyjemy przekładniowych szlifierek mimośrodowych ROTEX RO 150 FEQ, ROTEX RO 90 DX FEQ, oraz szlifierki mimośrodowej ETS 150/3 EQ (fot. 1.). Szlifowanie rozpoczynamy, używając materiału ściernego Granat o granulacji P120 (fot. 2.).

Szlifierka ROTEX RO 150 FEQ, pracując na ruchu złożonym (mimośród + obrót), zapewnia nam dużą wydajność oraz wysoką jakość szlifowania płaszczyzny blatu w fazie obróbki pośredniej (fot. 3.). Drugi krok szlifowania wykonujemy, używając materiału ściernego Granat o granulacji P180. W następnych etapach z użyciem granulacji P220, P280, P360 i P400 wykorzystujemy szlifierkę mimośrodową ETS 150/3 EQ (fot. 4. i 5.). W przypadku wykańczania wąskich elementów blatu stosujemy szlifierkę ROTEX RO 90 DX FEQ. Jako wyposażenia dodatkowego możemy użyć przekładki IP-STF-D90/6, mocując ją na talerzu maszyny (fot. 6.). Na przekładkę nakładamy papier ścierny (fot. 7.) i uzyskujemy w ten sposób możliwość precyzyjnego szlifowania naroży zewnętrznych, które wcześniej zostały zaokrąglone metodą frezowania (fot. 8.). Fazę szlifowania wykańczającego realizujemy, stosując materiał ścierny Platin 2 o ziarnistości S400 (fot. 9.), ewentualnie dodatkowo S500. Po zastosowaniu tych materiałów uzyskujemy efekt powierzchni półmatowej, która z użytkowego punktu widzenia jest najbardziej praktyczna (fot. 10.). Materiał ścierny Platin 2 ma miękki podkład gąbkowy, dzięki czemu możemy wykorzystać go do szlifowania wykańczającego zaokrąglonych krawędzi (fot. 11.) oraz naroży zewnętrznych (fot. 12.). W fazie wykończeniowej możemy również dokładnie wyszlifować wąskie krawędzie blatu (fot. 13.). W opisany sposób wykonaliśmy przykładowy blat roboczy z materiału Corian® (fot. 14.). Jego wielkość ze względów wizualizacji została ograniczona. Duże blaty wykonujemy w sposób analogiczny.

 

Fot. 1. Maszyny które wykorzystamy do szlifowania wykańczającego blatu.

 

Fot. 2. Szlifowanie rozpoczynamy używając materiału ściernego Granat.

 

Fot. 3. Płaszczyznę blatu szlifujemy szlifierką przekładniową ROTEX RO 150 FEQ.

 

Fot. 4. Od granulacji P220 używamy szlifierki mimośrodowej ETS 150/3 EQ.

 

Fot. 5. Papier ścierny Granat P400 używamy do szlifowania wykańczającego.

 

Fot. 6. Przekładkę IP-STF-D90/6 mocujemy na talerzu szlifierki ROTEX RO 90 DX FEQ.

 

Fot. 7. Papier ścierny mocujemy na przekładce.

 

Fot. 8. Szlifowanie zaokrąglonego naroża zewnętrznego.

 

Fot. 9. Materiał ścierny Platin 2 o granulacji S400. 

 

Fot. 10. Szlifowanie wykańczające powierzchnię blatu na półmat.

 

Fot. 11. Szlifowanie wykańczające zaokrąglonej krawędzi.

 

Fot. 12. Szlifowanie wykańczające zaokrąglonego naroża zewnętrznego.

 

Fot. 13. Szlifowanie wykańczające wąskiej krawędzi blatu.

 

Fot. 14. Gotowy blat wyszlifowany na półmat.

ZOBACZ TAKŻE
guest
0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments
copyright 2024 portalnarzedzi.pl | wykonanie monikawolinska.eu