Technika wykonywania spoin metodą MIG

Autor: HS

Spawanie metodą MIG (Metal Inert Gas) polega na spawaniu elektrodą topliwą w postaci ciągłego gołego drutu w osłonie gazów obojętnych.

Przy spawaniu półautomatycznym elektrodą topliwą w osłonie gazów ochronnych metodą MIG ściegi układa się tak samo jak przy spawaniu elektrodą otuloną. Dla zapewnienia dobrej osłony gazowej (hel lub argon) odległość dyszy od jeziorka powinna wynosić nie więcej niż 10–15 mm. Zmniejszenie tej odległości powoduje szybsze zanieczyszczanie się dyszy odpryskami metalu. Zmniejsza się wówczas średnica dysz, a to powoduje zakłócenia w osłonie gazowej. Zbyt duża odległość dyszy od jeziorka ciekłego metalu powoduje zwiększenie wolnego wylotu

(odległość między dyszą prądową a materiałem spawanym), a to z kolei naraża spoinę na zbyt słabą osłonę gazową i powoduje jej porowatość. Łuk zasilany jest prądem stałym i elektroda podłączona jest do bieguna dodatniego. Tą metodą można spawać półautomatycznie lub automatycznie drutem o średnicy od 0,8 do 2,4 mm.

Wielkość natężenia prądu wynosi od 100 do 175 A na 1 mm średnicy elektrody. Praktycznie metodą MIG spawa się obecnie blachy powyżej 4 mm jednostronnie lub dwustronnie, ukosując na „V” lub „X”. Przy spawaniu dwustronnym można blach nie ukosować. Uchwyt należy prowadzić od strony lewej do prawej (dla osób praworęcznych, dla leworęcznych – odwrotnie), utrzymując go prawie prostopadle do powierzchni blach. Blachy o grubości do 4 mm w pozycji pionowej spawa się metodą z góry do dołu, natomiast powyżej 4 mm z dołu do góry. Spawanie w pozycji przymusowej należy dokonać łukiem krótkim, wykonując nieznaczne ruchy zakosowe od krawędzi do krawędzi blach. Spoiny pachwinowe w pozycji pionowej wykonuje się taką samą techniką jak spoiny czołowe blach grubych (zakosowo). Spoiny pachwinowe w pozycji nabocznej, jak i spoiny w pozycji naściennej wykonuje się ściegami prostymi i wąskimi, bez ruchów zakosowych. Spoiny punktowe mają zastosowanie przy montażu konstrukcji stalowych i w tym właśnie przypadku można zwiększyć natężenie prądu, celem wtopienia się w krótkim czasie w materiał poszycia blach aluminiowych. Spawanie metodą MIG jest w pełni docenioną i pod względem szybkości wykonania spoin znacznie korzystniejszą metodą niż metoda TIG. Wybór metody zależy od cech konstrukcji do spawania.

Autor: Tomasz Żurkowski, pins

W niniejszym odcinku „Festool radzi” zajmujemy się wykonywaniem wstawek z drewna i innych materiałów stosowanych w meblarstwie i wystroju wnętrz. W pracach tych posługujemy się techniką frezowania z wykorzystaniem szablonów. W części pierwszej wykonaliśmy ze sklejki odpowiedni szablon. W części drugiej z jego pomocą wykonamy wstawki, używając frezarek Festool OF 1400 EBQ i OF 2200 EB.

Podczas frezowania otworu w materiale, w którym chcemy umieścić wstawkę, użyjemy pierścienia kopiującego o średnicy zewnętrznej 40 mm oraz frezu o średnicy 8 mm. Korzystając z tego samego szablonu i frezu oraz używając pierścienia kopiującego

o średnicy 24 mm, wykonamy wstawkę. Dobór średnic użytych elementów jest przykładowy, ale nie jest przypadkowy. Został on dokonany w ten sposób, aby uzyskać wymiar wstawki dokładnie pasujący do wykonanego otworu. Wyliczenie opiera się na geometrii tych dwóch operacji. Różnica średnic pierścieni kopiujących to 40 – 24 = 16 mm. Aby elementy do siebie pasowały średnica frezu musi być połową tej wartości, czyli 8 mm. Praktyczne wykonanie wstawki rozpoczniemy posługując się frezarką Festool OF 1400 EBQ. Frezarka ta wyposażona jest w system zatrzaskowego mocowania pierścieni kopiujących. Wystarczy ustawić pierścień w odpowiedniej pozycji (fot. 1.) i dociskając go, zatrzasnąć w stoliku maszyny (fot. 2.). Szablon z otworem okrągłym, wykonany w części pierwszej niniejszego tematu, układamy na materiale w miejscu, w którym chcemy wyfrezować otwór. W tym przypadku jest to wada drewna w postaci sęka. Szablon i materiał frezowany unieruchamiamy na płaszczyźnie stołu roboczego przy użyciu ścisków. Frezarkę uzbrajamy we frez spiralny D 8 mm oraz pierścień kopiujący KR-D 40,0/OF 1400. Po wyregulowaniu zakresu zagłębienia frezu w materiał maszyna jest przygotowana do pierwszego etapu pracy (fot. 3.). Frezarkę prowadzimy po szablonie zgodnie z ruchem wskazówek zegara, dbając o dokładne dociskanie pierścienia kopiującego do jego krawędzi (fot. 4.). Dla precyzji odwzorowania kształtu otworu frezowanie wykonujemy stopniowo, zagłębiając się w materiał w trzech przejściach (fot. 5.). Po wykonaniu otworu naprawiany element układamy na materiale, z którego wyfrezujemy wstawkę. Przesuwając wzajemnie oba elementy znajdujemy obszar, gdzie rysunek słojów wstawki jest podobny do miejsca naprawianego (fot. 6.). Szablon mocujemy w wybranym miejscu na materiale, z którego wykonamy wstawkę. W stoliku frezarki zamieniamy pierścień kopiujący na KR-D 24,0/OF 1400. W ten sposób przygotowaliśmy frezarkę OF 1400 EBQ do wyfrezowania wstawki (fot. 7.). Ze względu na konieczną precyzję wykonania kształtu wstawki frezarkę prowadzimy spokojnym, równomiernym ruchem, dokładnie dociskając pierścień kopiujący do szablonu. Podobnie jak w fazie pierwszej, operację realizujemy w trzech przejściach (fot. 8.). Wykonaną w ten sposób wstawkę (fot. 9.) możemy wkleić w otwór elementu naprawianego (fot. 10.). W drugim przykładzie wykonamy wstawkę w materiale typu Solid Surface przy użyciu frezarki Festool OF 2200 EB. Zasada wykonania czynności będzie analogiczna jak w przykładzie pierwszym. W omówieniu skupimy się więc na różnicach związanych ze specyfiką wyposażenia frezarek. Model OF 2200 EB (fot. 11.) ma wymienne stopy ślizgowe oraz odmienne od OF 1400 EBQ mocowanie pierścieni kopiujących. Montaż potrzebnego wyposażenia rozpoczynamy od ustawienia frezarki OF 2200 EB w stabilnej pozycji „na głowie”. Przekręcając dźwignię mechanizmu zatrzaskowego, odblokowujemy stopę ślizgową (fot. 12.). Na wewnętrznym namagnesowanym pierścieniu stołu frezarki układamy pierścień kopiujący KR-D 40,0/OF 2200, korzystając z elementów pozycjonujących (fot. 13.). Stopę ślizgową zapinamy do stołu frezarki, blokując w ten sposób położenie pierścienia kopiującego. Maszynę uzbrajamy we frez spiralny HW D 8 mm. Analogicznie jak w przykładzie pierwszym, szablon i materiał frezowany unieruchamiamy na płaszczyźnie stołu roboczego przy użyciu ścisków. Frezowanie po kształcie szablonu (fot. 14.) wykonujemy stopniowo w trzech przejściach (fot. 15.). Po przefrezowaniu całej grubości materiału mamy gotowy otwór pod wstawkę (fot. 16.). Po zdjęciu stopy ślizgowej podstawowej wymieniamy pierścień kopiujący na KR-D 24,0/OF 2200 (fot. 17.). Do współpracy z

tym pierścieniem (i wszystkimi mniejszymi niż D 40,0) używamy stopy LA-OF 2200 D36 CT, którą zapinamy do stołu frezarki (fot. 18.). Wstawkę wyfrezowujemy w trzech przejściach (fot. 19.). Gotową wstawkę (fot. 20.) ze względu na twardość materiału najpierw przypasowujemy do wykonanego otworu (fot. 21.), a potem wklejamy (fot. 22.). W przypadku wstawek realizowanych tą metodą, w celu naprawy uszkodzeń materiału przy zachowaniu odpowiedniej staranności wykonania, mogą być one praktycznie trudne do zlokalizowania.

Przedstawione w tej części tematu frezarki OF 1400 EBQ i OF 2200 EB korzystają z pierścieni kopiujących nie podlegających korygowaniu położenia. Frezarka Festool OF 1010 EBQ dla jeszcze wyższej dokładności wykonywanych prac współpracuje z pierścieniami kopiującymi wymagającymi ich centrowania względem osi frezowania. Tym zagadnieniem zajmiemy się w trzeciej części niniejszego tematu.