Podstawa struga wykonana jest z aluminiowego stopu i wyszlifowana, aby nie uszkadzała obrabianych powierzchni.

Jest ona dwuczęściowa, gdyż przez nią wystaje głowica strugająca. Część tylna podstawy jest nieruchoma i mocno przylegająca do obudowy, a druga ruchoma w pionie w zakresie od 0 do 30 mm (dane uśrednione). Jej położenie w stosunku do nieruchomej części wyznacza głębokość strugania i jest ustawiane za pomocą specjalnego mechanizmu, zwanego także regulacją głębokości strugania. Ma on specjalne pokrętło nastawcze, które w wielu strugach pełni funkcję rękojeści dodatkowej. Warto tu wspomnieć, że w nieruchomej części podstawy wykonuje się wyżłobienia w kształcie litery „V”, które służą do fazowania

krawędzi. W tylnej części stopy znajduje się także chowana stopka parkująca. Służy ona do odkładania narzędzia po pracy. Jej wysunięta część nie dopuszcza do stykania się głowicy strugającej z powierzchnią, na której spoczywa maszyna. Zatem stopka przeciwdziała tępieniu się noży lub ich uszkodzeniu.

Obudowę strugarek wykonuje się albo z tworzywa sztucznego, albo z metalu. Drugie z wykonań mają duże strugi ciesielskie o szerokości strugania od 205 do 350 mm, gdyż są przeznaczone do ciężkich prac. Omawiane maszyny wyposażone są w rękojeść główną oraz dodatkową. Rękojeść główna mniejszych modeli Ma kształt zamknięty (żelazkowy) i może być wyłożona miękką antywibracyjną wykładziną (tzw. Soft grip). W rękojeści głównej znajduje się włącznik z blokadą położenia włączenia. Umożliwia to łatwe operowanie tymi elektronarzędziami.

Autor: pins