Przewodowe pilarki szablaste (część II d). Konstrukcja

Korpus pilarki szablastej, jak większość elektronarzędzi profesjonalnych, jest dwuczęściowy.

Pierwsza jego część, wykonana z solidnego tworzywa sztucznego, stanowi obudowę silnika i układów elektronicznych. Jest zakończona rękojeścią główną w kształcie litery „D”. Rękojeść ta w niektórych modelach jest pokrywana specjalną miękką wykładziną zmniejszającą wibracje (tzw. Soft grip). Druga część to obudowa przekładni ze stopu aluminium. Takie jej wykonanie umożliwia pewne zamocowanie mechanizmów przekładni oraz prowadzenie brzeszczotu. Obudowa przekładni spełnia także funkcję drugiej rękojeści i dlatego pokrywana jest okładziną gumową. Dzięki niej zmniejszane są wibracje przenoszone na ręce operatora.

W rękojeści głównej pilarek szablastych znajduje się zespół

włącznika. W maszynach tych stosuje się dwa rodzaje włączników: z blokadą lub bez. Włącznik z blokadą ułatwia manipulowanie maszyną. Niektóre modele pilarek dodatkowo wyposażone są w elektroniczną regulację częstotliwości suwów, a także w elektroniczne układy stabilizujące pracę (Constant-Electronic). Układ regulacji częstotliwości suwów umożliwia dostosowanie jej wielkości do używanego brzeszczotu i materiału obrabianego. Układ Constant-Electronic utrzymuje stałą częstotliwość suwów pod zmiennym obciążeniem i tym samym stabilizuje parametry cięcia, co pozytywnie wpływa na trwałość brzeszczotów. Dzięki temu układowi możemy także pracować wydajniej i efektywniej, gdyż nie dochodzi do nadmiernego spadku częstotliwości suwów.

Energię elektryczną, w zależności od rodzaju pilarki szablastej, doprowadza się albo za pomocą kabla (elektronarzędzia sieciowe), albo z akumulatora (urządzenia bateryjne). W tym celu pod rękojeścią główną pilarki zasilanej bateryjnie znajduje się mocowanie akumulatora z odpowiednimi stykami służącymi do poboru z niego prądu stałego.