Multiwiertarka Skil Torro 6950 AA

Firma Skil produkuje narzędzia zarówno dla majsterkowiczów, jak i zawodowców. Do oferty producenta weszła właśnie multiwiertarka – takie narzędzie, które wywierci otwór w każdym materiale, w tym również w betonie.

Wydaje nam się, że wymarzona wiertarka dla domowej złotej rączki czy majsterkowicza z własnym warsztatem to taka, którą zrealizujemy wszystkie najczęściej spotykane prace budowlane. Dobrze, gdy jest łatwa w obsłudze i do wyboru poszczególnych trybów pracy nie wymaga specjalistycznej wiedzy. Odpowiedzią na takie właśnie potrzeby jest wprowadzana do

sprzedaży multiwiertarka Skil Torro 6950 AA. Elektronarzędzie zyskało miano uniwersalnego z tego względu, że oprócz „klasycznych” otworów w drewnie, metalu czy cegle można nią wiercić także w betonie. Tradycyjne wiertarki z udarem mechanicznym nie radzą sobie z tak twardym materiałem.
Skąd się wzięła w wiertarce Skil Torro 6950 AA możliwość obróbki najtwardszego betonu? Inżynierowie udoskonalili mechanizm udarowy. Zmniejszyli liczbę zębów do 15, wydłużyli je o ok. 40% w porównaniu z wiertarkami innych producentów i zmienili ich geometrię.

Te wszystkie zabiegi spowodowały, że wiertło uderza w obrabiany materiał z większą siłą. Dzięki temu sprzęt ten bez większych problemów wywierci w betonie otwór o maksymalnej średnicy 10 mm (16 mm w cegle). Najważniejsze jest jednak to, że zmieniony mechanizm udarowy zwalnia majsterkowicza z konieczności używania dwóch oddzielnych narzędzi. Teraz multiwiertarką Skil bez problemu zamocuje karnisz w betonowym nadprożu okna.
Specyfika prac wokół domu, mieszkania czy nawet w warsztacie sprawia, że wiercimy głównie otwory o niewielkich średnicach. Maszyna do zastosowań amatorskich nie musi być więc duża. W multiwiertarce Skil Torro 6950 AA zastosowano więc silnik o mocy 550 W. Współpracuje on z jednobiegową przekładnią i zapewnia wiertarce do 3000 obr./min. Z kolei mechanizm udarowy generuje do 45.000 uderzeń/min. Oba parametry pracy multiwiertarki sterowane są płynnie za pomocą włącznika spustowego (z blokadą do pracy ciągłej). Użytkownik może także zmieniać kierunek obrotów wrzeciona i stosować wiertarkę do wkręcania. Najciekawszy z elementów sterowania multiwiertarką jest przełącznik trybu pracy. Opisy poszczególnych ustawień wykonano w formie graficznej – jest więc tło drewniane, stalowe, betonowe i ceglane. Jeden rzut oka wystarczy, by ustawić poprawny tryb pracy maszyny. Łatwo i bezbłędnie.
Multiwiertarka Skil Torro 6950 AA została skonstruowana z dbałością o wygodę pracy. Mocne uderzenia generowane przez mechanizm udarowy zmusiły producenta do zastosowania układu antywibracyjnego. System redukcji drgań (Vibration Reduction System) to w rzeczywistości elastyczne połączenie rękojeści głównej w kształcie litery „D” z korpusem multiwiertarki. Dzięki temu rozwiązaniu znacznie mniej wstrząsów przenoszonych jest na ramiona użytkownika. Do tej pory nie spotkaliśmy podobnego rozwiązania w standardowych wiertarkach udarowych na rynku. Pomocny w wierceniu otworów o dużej średnicy jest uchwyt boczny, w którym zintegrowano mocowanie ogranicznika do wykonywania powtarzalnych otworów o zadanej głębokości. Łatwa wymiana wiertła dzięki funkcji efektywnej blokady wrzeciona przekłada się na silniejsze trzymanie wiertła w stosunku do powszechnych na rynku uchwytów dzielonych (dwuczęściowych). Zaletą uchwytu w nowej multiwiertarce Skil Torro jest możliwość wygodnego stosowania przeróżnego osprzętu: wierteł cylindrycznych do metalu, drewna, cegły, betonu oraz tworzyw sztucznych jak również 6-kątnych bitów i kluczy nasadowych służących do wkręcania różnorodnych śrub i wkrętów.

Dane techniczne multi-wiertarki Skil Torro 6950 AA

Moc	550 W
Maks. średnica wiercenia w betonie/stali/murze/drewnie	10/13/16/35 mm
Obroty na biegu jałowym	0-3000/min
Częstotliwość udarów	0-45.000/min
Rodzaj uchwytu	bezkluczykowy 10 mm
Waga	1,9kg

Autor: pins

Typowa wiertarka udarowa składa się z następujących podstawowych części: (1) silnika elektrycznego (jednofazowego komutatorowego albo prądu stałego szczotkowego lub bezszczotkowego); (2) wentylatora chłodzącego; (3) przekładni zębatej; (4) mechanizmu udaru mechanicznego; (5) przełącznika funkcji wiercenia udarowego i bezudarowego; (6) łożysk; (7) wiertarskiego uchwytu samocentrującego kluczykowego lub bezkluczykowego; (8) włącznika i elektronicznych układów sterowania oraz antyprzeciążeniowych; (9) przewodu zasilającego lub mocowania akumulatora (w wypadku elektronarzędzi bateryjnych); (10) obudowy (jedno- lub dwuczęściowej) z rękojeścią główną; (11) uchwytu dodatkowego.

W wiertarkach udarowych stosuje się elektryczne silniki komutatorowe zasilane jednofazowym prądem zmiennym

230 V lub prądem stałym o napięciu 18 lub 24 V. W niewielu maszynach bezprzewodowych spotyka się silniki bezszczotkowe sterowane mikrofalownikiem. Stąd maszyny te można podzielić na zasilane sieciowo i akumulatorowo. W silnikach na prąd zmienny często instaluje się tzw. samoodłączające się szczotki węglowe, a więc mające mechanizm, który w przypadku dużego ich zużycia odłącza je od komutatora. Chroni w ten sposób komutator przed zetknięciem z mocowaniem szczotek, które powoduje jego uszkodzenie.

Na wrzecionie wirnika zamontowany jest wentylator służący do chłodzenia wiertarki. Jego zadaniem jest nie tylko niedopuszczenie do powstania wysokiej temperatury uzwojeń silnika, lecz także chłodzenie mechanizmów przekładni. Dzięki temu możemy wykonywać pracę przez dłuższy czas bez szkody dla elektronarzędzia.
Każda wiertarka ma przekładnię zębatą służącą do zmniejszenia obrotów silnika, np. w wypadku maszyn przewodowych z ok. 25.000-30.000 min-1 do maksymalnie 3500 min-1, i odpowiednio do zwiększenia momentu obrotowego jego wirnika zgodnie z ilorazem przełożenia. Moment ten zależy od mocy zastosowanego silnika, co jest oczywiste. Obecnie wiertarki udarowe produkuje się z przekładniami 1-, 2- lub 4-biegowymi. Niektóre firmy stosują w swoich tego typu maszynach przekładnię planetarną umożliwiającą przenoszenie większych momentów obrotowych. Jedną z najważniejszych części przekładni jest udar mechaniczny.

Zanim go omówimy, przypomnijmy, że w elektronarzędziach stosuje się trzy rodzaje udaru: pneumatyczny, młotkowy i mechaniczny. Pneumatyczny stosowany jest w młotowiertarkach i młotach obrotowych i kujących, młotkowy – obecnie w przystawkach do niektórych wiertarko-wkrętarek (dawniej w amatorskich młotowiertarakch z uchwytem SDS-plus), zaś mechaniczny – wiertarkach oraz wiertarko-wkrętarkach. Udar mechaniczny wykorzystano w omawianych przez nas maszynach po to, aby umożliwić nimi wiercenie w betonie, kamieniu czy cegle wiertłami udarowymi. Jak wiadomo, proces obróbki materiałów kruchych polega na ich kruszeniu za pomocą uderzeń. Dlatego zadaniem mechanizmu udarowego jest wytworzenie cyklicznych (pulsacyjnych) uderzeń, czyli udarów.

Mechanizm udarowy stosowany w wiontowanych na wrzecionie. Mają one nacięte na swojej powierzchni (nie na obwodzie) stożkowo-poprzeczne występy. Pierścienie te, gdy są wprawione w ruch obrotowy i dociśnięte, „ślizgają” się występami, co powoduje ich przybliżanie się i oddalanie od siebie, a więc ruch prostoliniowy zwrotny. W ten sposób powstają udary. Oczywiście, żeby do tego doszło, wrzeciono musi mieć pewien luz poosiowy (zakres ruchu prostoliniowego) oraz konieczny jest docisk wiertarki do materiału obrabianego, aby doszło do ślizgania się o siebie pierścieni. Dokonuje tego użytkownik i specjalna sprężyna mechanizmu udarowego. W ten sposób uzyskane udary mają małą siłę w porównaniu do udarów młotowiertarek i młotów udarowo-obrotowych. Za to ich częstotliwość jest bardzo duża, maksymalnie do ok. 74.000 min-1. Jest ona proporcjonalna do wielkości obrotów, co wynika z zasady działania mechanizmu udarowego. Do wiercenia udarowego używamy specjalnych wierteł udarowych z wkładką kruszącą z węglików spiekanych i z uchwytami cylindrycznymi, a więc takich, które mogą być montowane w uchwytachwiertarskich.

Multiwiertarka Skil Torro 6950 AA

Wiertarki udarowe (część III). Konstrukcja (1)