Koronki czy wiertła SDS-max?

Autor: pins

Wielu specjalistów w dziedzinie narzędzi przeciwstawia koronki SDS-max wiertłom SDS-max, twierdząc przy tym, że wiercą szybciej i wydajniej. Zastanówmy się więc, czy mają rację.

Nikt rozsądny nie będzie kwestionował twierdzenia, że korony SDS-max wiercą szybciej i wydajniej niż wiertła pełne SDS-max. Np. według naszych doświadczeń koroną o średnicy 50 mm otwór o głębokości 50 mm w betonie B-25 przy użyciu młota udarowo-obrotowego klasy 8 kg można wywiercić w czasie 16,03 s. Gdy tymczasem używając wiertła SDS-max i wiercąc nim przy użyciu tego samego elektronarzędzia otwór o tej samej średnicy, zużyjemy na to aż 27,02 s. Różnica w wydajności

jest więc znaczna. Wynika ona z tego, że korony udarowo wycinają otwór po wąskim okręgu, a wiertła w zasadzie wybijają go, krusząc całe jego wnętrze.

Jednakże przeciwstawianie koron i wierteł SDS-max ma pewne ograniczenie, gdyż dostępne w handlu tych typów narzędzia tylko w niewielkim stopniu pokrywają się zakresami swoich średnic. Wiertła SDS-max zwykle występują średnicach od 12 do 52 mm, a korony – od 40 do 150 mm. A więc tylko wiertła o średnicach 40, 45 i 50 mm mają korony odpowiadające im w przybliżeniu wielkością. Może się też zdarzyć, że któryś z dostawców nie będzie oferował wiertła 50 mm, lecz 52 mm.

Stąd alternatywa – koronka SDS-max albo wiertło pełne SDS-max – w wypadku wielu dostawców sprowadza się do trzech wspomnianych średnic. W ich przypadku rozstrzygająca jest głębokość wykonywanych otworów. Jeżeli wiercimy na głębokość do 100 mm, należy wybrać koronę, jeśli zaś głębiej – wiertło, o ile oczywiście nie chcemy bawić się opróżnianiem korony zurobku.

Autor: Jan Krzos

Spośród nasypowych narzędzi ściernych arkusze ścierne należą do najbardziej popularnych i powszechnie stosowanych. Na podłożu papierowym lub z tkaniny ziarna ścierne nakładane są metodą grawitacyjną lub w polu elektrostatycznym.

Arkusze ścierne o kształcie prostokąta mają wymiary znormalizowane. Wynoszą one: długość od 230 do 670 mm a szerokość od 70 do 560 mm z odpowiednim stopniowaniem. Elementem skrawającym w arkuszu są ziarna ścierne najczęściej z elektrokorundu lub węglika krzemu. W zależności od twardości materiału obrabianego nasyp ścierny na arkuszu może być bardziej lub mniej otwarty, tzn. może być stosowana większa lub mniejsza ilość

ziaren ściernych na jednostkę powierzchni. Ziarna ścierne, których wymiary zawierają się w granicach 3-400 µm, mocowane są do podłoża za pomocą spoiwa klejowego lub żywicznego ewentualnie ich mieszanek. Spoiwo często zawiera dodatkowe składniki, które nie pozwalają na zaklejanie czynnej powierzchni arkusza produktami szlifowania.

Arkusze pełne wykorzystuje się do szlifowania ręcznego, natomiast w elektronarzędziach do szlifowania oscylacyjnego stosuje się arkusze z otworkami, przez które można odsysać ze strefy obróbki wióry i pył poszlifierski. W przypadku obróbki powierzchni lakierowanej lub podczas prac wykończeniowo-polerskich stosuje się arkusze ścierne o stosunkowo wysokiej granulacji powyżej P180, a w wypadku szlifowania na mokro wodoodporne. Arkusze ścierne można stosować nie tylko do szlifowania drewna, ale także do czyszczenia, wygładzania i polerowania powierzchni wyrobów metalowych, materiałów z tworzyw sztucznych oraz innych. Na gładkiej stronie arkusza ściernego producenci umieszczają jego oznaczenie, w którym opisany jest rodzaj arkusza, jego rozmiar, gatunek i wielkość ziarna ściernego oraz typ zastosowanego ziarna.

Krążki ścierne wykonuje się z wyrobów ściernych metodą wykrawania. Podobnie jak arkusze, krążki mają wymiary znormalizowane i ich średnice zawierają się w granicach od 80 do 1000 mm. Krążki mogą być pełne lub z otworkami albo tylko z nacięciami w części środkowej w celu łatwiejszego mocowania ich do ręcznie prowadzonych szlifierek i polerek. Mogą też mieć otworki na powierzchni roboczej w celu odprowadzenia pyłu np. w szlifierkach obrotowo-oscylacyjnych. W powszechnym użyciu są krążki ścierne mocowane za pomocą kleju lub na rzepy. Podłożem dla ziaren ściernych z elektrokorundu lub z węglika krzemu może być papier, płótno, specjalna folia lub fibra. Ziarna ścierne krążków najczęściej mają wymiary w granicach 690 -2,0 µm i są oznaczone jako P24 do P1500. Podobnie jak arkusze ścierne, krążki znajdują szerokie zastosowanie podczas szlifowania, czyszczenia, wygładzania i polerowania powierzchni wyrobów z drewna oraz wielu innych materiałów.

* W artykule wykorzystano materiały zawarte w poradniku firmy Klingspor „Szlifowanie drewna” oraz w podręczniku: W. Pszczołowski, P. Rosienkiewicz „Obróbka ścierna narzędziami nasypowymi”, WNT, Warszawa1995.

Szlifowanie drewna (część IV). Arkusze, krążki ścierne