Kąt natarcia to kąt pomiędzy styczną do czoła zęba a prostopadłą do kierunku cięcia, zaś kąt przyłożenia to kąt pomiędzy styczną do grzbietu zęba a kierunkiem ruchu cięcia.

 

Szczególne znaczenie w procesie cięcia nadaje się kątowi natarcia − określa on wielkość zagłębiania się zęba w materiał. Jeśli kąt ten jest duży, to brzeszczot może głębiej wchodzić w materiał i ciąć tzw. grubym wiórem. Stąd brzeszczoty z uzębieniem o dużym kącie natarcia i małej podziałce nadają się do cięcia materiałów miękkich, np. drewna, bo takie właśnie materiały umożliwiają większe zagłębianie się brzeszczotu. Dlatego w cięciu materiałów twardych, np. stali, stosuje się brzeszczoty

z zębami o małym kącie natarcia zbliżonym do lub równym 0° albo ujemnym i o dużej podziałce, (tzw. cięcie małym wiórem).

 

Podziałka to odległość wierzchołków zębów liczona w milimetrach, czasami zwana ich rozstawem. Nie należy jej mylić z liczbą zębów na 1 cal (TPI). Podziałka może być stała lub zmienna. Podziałka stała to taka, w której wszystkie zęby brzeszczotu mają ten sam rozstaw; natomiast ze zmienną mamy do czynienia wtedy, kiedy ich rozstawy różnią się. Obecnie na rynku spotyka się brzeszczoty do wyrzynarek o podziałce stałej od 0,7 do 4,3 mm, a także o zmiennej zwanej niekiedy Progressor.

Autor:   pins