Akademia szlifowania Klingspor. Tajniki procesu szlifowania, czyli wiedza niezbędna do tego, żeby stać się ekspertem (część II)
Rozpoczęliśmy już cykl poświęcony materiałom ściernym nasypowym, koncentrując się na czynnikach mających wpływ na odpowiedni dobór narzędzia szlifierskiego. Teraz kontynuujemy temat. Omówimy m.in. rodzaje ziarna ściernego oraz podpowiemy, jak dobrać właściwą granulację narzędzia do szlifowanej powierzchni.
Właściwe ziarno ścierne
Dobierając materiał ścierny, należy wziąć pod uwagę składnik, który jest bezpośrednio odpowiedzialny za szlifowanie, czyli rodzaj ziarna ściernego. Najczęściej spotykany elektrokorund (korund, Al2O3) jest używany do obróbki drewna, stali i metali kolorowych. Materiały takie, jak: szkło, kamień, tworzywa sztuczne, guma czy twardy lakier należy obrabiać materiałem ściernym z ziarnem węglika krzemu (karborund, SiC).
Bardziej zaawansowanymi rodzajami ziarna są elektrokorund cyrkonowy i elektrokorund ceramiczny. Cechą charakterystyczną obu typów jest zdolność do samoostrzenia się w czasie pracy, dzięki czemu ziarno pozostaje agresywne aż do całkowitego zużycia materiału ściernego. Elektrokorund cyrkonowy i ceramiczny są polecane głównie do obróbki stali wysokostopowych; w tym nierdzewnych i kwasoodpornych, ale dzięki korzystnej relacji wydajności do ceny stosowane są również do szczególnie agresywnego szlifowania stali węglowej. Przykładem pasów bezkońcowych z korundem jest Klingspor CS310X, z elektrokorundem cyrkonowym – Klingspor CS411Y, z elektrokorundem ceramiczny – Klingspor CS912Y.
Granulacja, czyli rozmiar ziarna zastosowanego w materiale ściernym, powinna być odpowiednia do stanu wyjściowego powierzchni i efektu, jaki chcemy osiągnąć po szlifowaniu. Czasem proces wymaga zastosowania kilku granulacji ziarna. W zależności od materiału obrabianego i sposobu obróbki należy stosować kolejne granulacje, a niektóre pominąć, skracając w ten sposób obróbkę. Np. szlifowanie ręczne surowego drewna arkuszem papieru ściernego PS30D można zacząć granulacją P60, następnie poprawić P100 i wykończyć papierem w granulacji P150, co w zupełności wystarczy dla miękkich gatunków drewna. Należy mieć na uwadze, że ominięcie więcej niż jednej granulacji może powodować problemy z usunięciem rys po granulacji grubszej. Dotyczy to każdego materiału poddanego obróbce ściernej. Należy również zdawać sobie sprawę z tego, że błąd taki możemy zauważyć, kiedy wydaje nam się, że praca została zakończona, np. po lakierowaniu szlifowanego elementu. Wówczas cały proces trzeba zacząć od początku.
W obróbce szlifierką taśmową z pasem z płótna ściernego LS307X należy stosować się do tej samej zasady. W porównaniu do obróbki ręcznej szlifowanie maszynowe jest nieco bardziej wyrozumiałe. Dzieje się tak, ponieważ proces maszynowy jest zdecydowanie bardziej wydajny. Chcąc jednak uzyskać najlepszy efekt szlifowania, przy zachowaniu pasa ściernego w dobrej kondycji i przede wszystkim w krótkim czasie, warto zastosować wspomnianą powyżej zasadę i wybrać np. pasy w granulacjach: zgrubnej P40, średniej P80 i wykończeniowej P120. W następnym numerze „Gazety Narzędziowej” kolejna porcja informacji, które ułatwią prawidłowy dobór narzędzia ściernego.
