Obsługa i prawidłowe użytkowanie kos mechanicznych (część XI)
Kosy mechaniczne, a więc spalinowe i elektryczne, to urządzenia umożliwiające koszenie trawy lub mniejszych zarośli w niemalże każdym terenie. Dlatego wykorzystywane są zarówno przez firmy zajmujące się uprawą terenów zielonych, jak i przez gospodarstwa domowe do pielęgnacji ogrodów. W XI odcinku naszego cyklu kontynuujemy omawianie osprzętu do kos spalinowych i elektrycznych.
W poprzednim odcinku omówiliśmy zasadę cięcia roślin żyłkami nylonowymi. W tym podamy podstawowe zasady doboru żyłek. Są one niezmiernie proste i dlatego warto je sobie uświadomić. Po pierwsze, należy wiedzieć, do obsługi jakich żyłek przeznaczona jest głowica naszej kosy lub podkaszarki. Chodzi tu głównie o średnicę żyłki.
Nie nawija się bowiem na głowicę żyłek o średnicy większej niż zalecana, bo będziemy mieć problem z ich wysuwaniem w trakcie cięcia. Ponieważ głowica dobrana jest optymalnie do kosy przez jej producenta, można powiedzieć, że nie mamy tu dużego pola manewru. Musimy się zatem poruszać w ramach parametrów kosy czy podkaszarki. Należy się z nimi zapoznać. Makita np. podaje, które głowice można stosować w jej kosach czy podkaszarkach. Tabela z tymi informacjami znajduje się w katalogu japońskiej firmy.
Po drugie, jeśli już wiemy, jakiej średnicy żyłki można stosować w naszej kosie (dokładniej mówiąc w jej głowicy), możemy rozpocząć ich dobieranie. Najpierw powinniśmy zastosować kryterium przeznaczenia, czyli rodzaju koszonej roślinności oraz mocy silnika kosy. I tak żyłek o przekroju czy średnicy od 1,3 do 2 mm używa się w podkaszarkach do cięcia drobnej trawy i niewielkich roślin, np. koniczyny. Grubsze żyłki, np. 2 mm, nadają się już nie tylko do cięcia trawy niskiej i wysokiej, ale też do średnich chwastów (są więc bardziej uniwersalne), zaś grubsze 2,7 i 3 mm – oprócz wspomnianych traw i chwastów, do wysokich chwastów, niewielkich zarośli oraz łąk. Im grubsza żyłka, tym szersze pole zastosowań i większa uniwersalność. Zatem gdy mamy kosę na żyłkę o średnicy 2,7 czy 3 mm, nie mamy zasadniczo problemu z optymalnym dobraniem żyłki do ciętego nią roślinnego materiału.
Oprócz kryterium materiałowego w doborze żyłek możemy kierować się oczekiwaną efektywnością pracy. Jeżeli zależy nam na agresywnym i bardzo efektywnym cięciu grubszych roślin czy gęstych traw, trzeba użyć żyłek o przekroju kwadratowym lub 5-kątnym. Żyłki takie mają wyraźne ostrzejsze krawędzie, które zwiększają ich agresywność i efektywność szczególnie podczas cięcia grubszych roślin: chwastów czy nawet zarośli. Dostępne są w rozmiarach 2-3 mm. Jeśli nie zależy nam na dużej szybkości pracy i koszenie traktujemy jako swoisty relaks we własnym ogrodzie, możemy z powodzeniem stosować żyłki o przekroju okrągłym.
Żyłki można też dobierać według kategorii wykonywanych prac. Jeśli są sporadyczne i wykonywane na niewielkiej powierzchni ogródka przydomowego, to możemy użyć żyłek amatorskich (DIY). Zalecamy stosowanie markowych żyłek amatorskich. Mają one wśród tego typu narzędzi dobrą wytrzymałość mechaniczną i temperaturową. Dobrym przykładem takiego narzędzia jest Makita Round Trim. Gdy zaś mamy duży ogród, wtedy należy użyć żyłek półprofesjonalnych, które od amatorskich mają większą wytrzymałość mechaniczną i temperaturową. Dobrym przykładami takich narzędzi są żyłki Makita Round Trim Plus i Makita Square Trim Plus. Wykorzystanie takich żyłek będzie tańsze, bo ich zużycie jest znacznie mniejsze od amatorskich. Mniej też czasu poświęcimy na ich wymianę czy wysuwanie z głowicy. Jeśli zaś koszenie traw i roślin to nasz zawód, wtedy nie mamy wyjścia i powinniśmy używać żyłek profesjonalnych o największej wytrzymałości mechanicznej i temperaturowej, np. Makita Round Trim Pro i Makita Square Trim Pro. Pamiętajmy, że w przypadku zawodowej pracy kosą stosowanie żyłek nieprofesjonalnych zwiększy nam koszty koszenia i spowoduje niepotrzebne częste przestoje na wymianę żyłek w głowicach.
Dobierając żyłki, można kierować się nie tylko ich skutecznością czy klasą jakościową,
ale także dbałością o środowisko. Dla takich użytkowników opracowano żyłki ciche. Mają one przekrój kwadratowy skręcony (spiralny). Przykładem takiego narzędzia jest cicha żyłka Makity, która redukuje poziom hałasu mierzony w dB o 15%. Daje to subiektywne jego zmniejszenie o 70%.
Podsumujmy krótko nasze rozważania. Podstawowym kryterium doboru żyłek są parametry głowicy, a następnie kryteria materiałowe i rodzaju wykonywanej pracy. Dodatkowymi zaś – efektywnościowe i środowiskowe. W następnym odcinku naszego cyklu opowiemy o nożach i tarczach stosowanych wkosach.
