Wiercenie w bardzo twardych materiałach budowlanych (cz. I). Wykonywanie otworów koronkami diamentowymi na mokro
Wiercenie w bardzo twardych materiałach budowlanych, takich jak gres, do tej pory stwarzało fachowcom spore trudności z powodu braku odpowiednio twardych, wytrzymałych i wydajnych narzędzi lub ich bardzo wysokiego kosztu. Dlatego w naszym cyklu postanowiliśmy się przyjrzeć obecnie dostępnym technologiom wiercenia w materiałach budowlanych, które oferują dużą wydajność wykonywania tego typu operacji. W pierwszym artykule cyklu zajmiemy się wykonywaniem na mokro otworów o średnicy 18-120 mm.
Dzięki rozwojowi techniki wykonywania narzędzi do obróbki materiałów bardzo twardych z użyciem diamentów zwiększono znacznie wydajność wiercenia w gresie, marmurze i granicie. Obecnie dostępnych jest kilka technologii wykonywania otworów w bardzo twardych
materiałach budowlanych. Można je jednak sprowadzić do dwóch podstawowych metod, czyli obróbki (1) na mokro i (2) sucho. Jeśli chodzi o tzw. zasadę pracy, opisane metody są odmianą już długo wykorzystywanej w budownictwie techniki wykonywania otworów przelotowych w betonie i żelbetonie koronami diamentowymi napędzanymi wiertnicami zamontowywanymi na specjalnych stojakach lub statywach. De facto są one modyfikacją i miniaturyzacją tychże urządzeń, stosownie do rozmiarów obrabianych elementów, np. płytek gresowych, i średnic otworów.
W pierwszym artykule naszego cyklu zajmiemy się metodą wykonywanie otworów o średnicy 20–120 mm koronkami diamentowymi w twardym gresie z użyciem chłodzenia wodą, czyli na mokro. W tym celu wykorzystaliśmy korony Wolfcraft „Ceramic” (5930000) z innowacyjnym i jednocześnie bardzo prostym systemem chłodzenia. Narzędzia te dostępne są w wykonaniach o średnicy od 18 do 83 mm (głębokość wiercenia – 45 mm). Część robocza koron to galwanicznie zamocowany do stalowego korpusu nasyp z diamentów technicznych. Otwornice mają klasyczną budowę i składają się z trzech podstawowych elementów – korpusu z walcowym uchwytem mocującym wykręcanego z wnętrza pokrywy wiertła centrującego o średnicy 10 mm. Elementem dodatkowym jest gąbka, którą wkłada się do wnętrza koronki. Można zapytać, co miękka gąbka robi w narzędziu przeznaczonym do wiercenia w twardych materiałach? Jest ona ich bardzo ważnym elementem, gdyż stanowi źródło wody, która chłodzi diamenty podczas pracy.
Jak pracujemy otwornicą diamentową z gąbką? Najpierw wykręcamy z korpusu wiertło centrujące, mocujemy je w uchwycie wiertarko-wkrętarki (wiertarki) i wykonujemy w płytce mały nieprzelotowy otwór prowadzący (fot. 1.). Warto tu zwrócić uwagę, że ten etap możemy pominąć, jeśli wykonaliśmy we własnym zakresie szablon prowadzący wiertło (pamiętajmy, że nie zawsze możliwe jest jego zastosowanie). Następnie z powrotem mocujemy wiertło w korpusie korony i przechodzimy do sedna innowacji – moczymy gąbkę w wodzie i wsuwamy ją do wnętrza korpusu korony (fot. 2–4). Koronę ustawiamy w otworze prostopadle do obrabianej powierzchni i wykonujemy wstępne wiercenie do momentu, kiedy krawędź z nasypem diamentowym zagłębi się na kilka milimetrów w materiał (fot. 5.). W efekcie tej operacji uzyskujemy dokładne prowadzenie korony. Możemy więc przerwać wiercenie i wykręcić wiertło prowadzące. Następnie przykładamy otwornicę z gąbką do wcześniej wykonanego obrysu i dokańczamy wiercenie – woda z gąbki cały czas sączy się na krawędzie tnące narzędzia. W trakcie wiercenia nie należy używać zbyt dużego nacisku. Po zakończeniu wiercenia wyjmujemy z otwornicy gąbkę, płuczemy ją i nasączamy do kolejnego wiercenia.
Reasumując, opisaną technikę należy uznać za bardzo wygodną i wydajną w stosunku do tradycyjnych metod. Jest ona bardzo bezpieczna, bo praktycznie eliminuje ryzyko porażenia prądem na skutek wniknięcia wody do maszyny. Wiercenie koronkami diamentowymi na mokro jest techniką umożliwiającą zachowanie czystości środowiska pracy, nie powoduje zapylenia, a także pozwala zachować maksymalną żywotność wykorzystywanych narzędzi, gdyż nie dochodzi podczas niego do szkodliwego ich przegrzania.
