Szlifierki oscylacyjne to elektronarzędzia przeznaczone głównie do szlifowania wykańczającego różnych materiałów: od metali poprzez gips do drewna.

 

Nieco upraszczając klasyfikację obróbki szlifierskiej, można wyróżnić szlifowanie zgrubne i wykańczające. Szlifowanie zgrubne polega na zdjęciu większej warstwy materiału, np. w celu wyrównania powierzchni obrabianego elementu. Jest ono operacją przygotowującą do ostatecznego wykończenia powierzchni, czyli do szlifowania wykańczającego. Do każdego rodzaju obróbki szlifierskiej stosuje się inne elektronarzędzia. Szlifowanie zgrubne wykonuje się głównie za pomocą maszyn rotacyjnych, czyli szlifierek kątowych, a także w przypadku obróbki materiałów miękkich (w porównaniu z metalami), np. drewna, szlifierkami taśmowymi i mimośrodowymi o dużej mimośrodowości. Zaś do szlifowania wykańczającego doskonale

nadają się szlifierki oscylacyjne. Warto tu jednak zwrócić uwagę na to, że i ich używa się w niektórych wypadkach do szlifowania średnio zgrubnego, przeważnie do obróbki powierzchni drewnianych.

 

Zasada działania szlifierek oscylacyjnych polega na wytwarzaniu okrężnego ruchu ich stopy szlifierskiej. Ruch ten generowany jest przez mimośród o niewielkim promieniu. Dlatego nazywa się go oscylacjami lub ruchem oscylacyjnym. Jego mimośrodowość wyznacza tzw. średnicę oscylacji. W produkowanych szlifierkach oscylacyjnych spotyka się dwa podstawowe zakresy wielkości tej średnicy: albo 1-2,4 mm, albo 4,6-5 mm. Szlifierki, których średnica oscylacji mieści się w pierwszym z podanych zakresów, są przeznaczone do delikatnego szlifowania wykańczającego, natomiast te, których średnica ta jest większa, tj. zawiera się w drugim z podanych przez nas przedziałów, nadają się także do średnio zgrubnego szlifowania powierzchni drewnianych czy gipsowych.

Jeżeli weźmiemy pod uwagę kształt stopy szlifierek oscylacyjnych, to możemy wyróżnić trzy podstawowe ich rodzaje: urządzenia ze (1) stopą prostokątną, (2) trójkątną i (3) trójkątno-prostokątną. Drugi typ tych elektronarzędzi nazywany jest szlifierkami delta i służy do obróbki miejsc trudno dostępnych. Trzeci typ też może być wykorzystany do szlifowania takich miejsc i ponieważ ma znacznie większą stopę, doskonale nadaje się do obróbki większych powierzchni. Szlifierki oscylacyjne wykorzystują zarówno użytkownicy profesjonalni, jak i majsterkowicze. Dlatego rozróżnia się dwie podstawowe klasy tych elektronarzędzi: profesjonalną oraz amatorską. W artykule zajmiemy się tylko profesjonalnymi szlifierkami oscylacyjnymi.

Pola zastosowań szlifierek oscylacyjnych

W urządzeniach tych stosuje się wyłącznie papierowe lub płócienne arkusze ścierne. W porównaniu z tarczami ściernymi są one mniej wydajne, ale za to szlifują równomiernie i dokładnie. Najbardziej typowe operacje wykonywane szlifierkami oscylacyjnymi to:

• wykańczająca obróbka powierzchni z drewna litego twardego i miękkiego,
• wykańczająca obróbka powierzchni fornirowanych,
• szlifowanie międzywarstwowe drewnianych powierzchni lakierowanych,
• szlifowanie międzywarstwowe metalowych powierzchni lakierowanych,
• usuwanie farb i lakierów z powierzchni drewnianych lub z płyt wiórowych,
• usuwanie farb i lakierów z powierzchni metalowych, np. z blach samochodowych,
• szlifowanie powierzchni wykańczanych szpachlą gipsową,
• szlifowanie powierzchni wykańczanych materiałami mineralnymi,
• oczyszczanie powierzchni metalowych z rdzy,
• wygładzanie powierzchni metalowych,
• zeszlifowanie występów na częściach sklejanych,
• zabielanie metali, itd.

Można więc powiedzieć, że szlifierki oscylacyjne to elektronarzędzia przeznaczone głównie do wykańczającej obróbki szlifierskiej drewna, powierzchni lakierowanych lub malowanych farbami, a także wykonanych z materiałów mineralnych. Stosują je głównie stolarze, meblarze, firmy remontowe zajmujące się wykańczaniem wnętrz, blacharze i lakiernicy samochodowi, a także zakłady produkujące i odnawiające jachty, łodzie motorowe, kajaki, itd.