Tzw. narzędziom roboczym w szlifierka mimośrodowych, w tym szczególnie papierom i płótnom ściernym, poświęca się mało uwagi. Zapomina się tym samym, że grają one główną rolę w obróbce dokonywanej za pomocą szlifierek mimośrodowych.

 

Od ich jakości w dużym stopniu zależą efekty pracy. Pamiętamy, że szlifierka i stosowany w niej arkusz ścierny to jedna funkcjonalna całość. Dlatego bardzo ważny jest dobór tych narzędzi. Muszą być one dobrane zarówno do rodzaju materiału obrabianego, jak i rodzaju szlifowania (zgrubne lub wykańczające).
Głównym kryterium doboru do rodzaju obróbki stanowi ziarnistość papierów i płócien ściernych. Wielkość ziarna jest standaryzowana m.in. normami Stowarzyszenia Europejskich Wytwórców Wyrobów Ściernych

(FEPA). Zgodnie z nimi podaje się ją w mikronach (µm), a ustala, przesiewając ziarna m.in. przez specjalne sita. Wielkość stanowi kryterium przynależności ziarna do określonej grupy, czyli ziarnistość. Oznacza się ją symbolicznie za pomocą litery „P” i przeważnie dziesiętnej liczby dwu-, trzy- lub czterocyfrowej, np. P 24, P 60 czy P80, przy czym pierwszą liczbą jest 12, a ostatnią 2500. Interesujące nas arkusze ścierne mają ziarnistość od P40 do P1200: P40-P60 to ziarno zgrubne, P80–P120 – średnie, P120–P400 – drobne, P600–1200 – bardzo drobne.

Do szlifowania zgrubnego i czyszczenia, np. usuwania rdzy i nalotów, oszlifowania farby, usuwania nierówności i zadziorów stosuje się ściernice nasypowe o dużej ziarnistości. Narzędzia z ziarnem średniej wielkości są przeznaczone do szlifowania średnio dokładnego i wygładzania powierzchni, np. matowienia farb, usuwania drobnych nierówności, czyszczenia powierzchni blach i kształtek ze słabo przylegających zanieczyszczeń, itp. Do szlifowania wykańczającego lakierów i drewna stosuje się ściernice z ziarnem drobnym, a materiałów bardzo twardych, np. szkła, kamienia, pleksiglasu czy lakieru piecowego – z ziarnem bardzo drobnym.
Omawiając ziarna ścierne, należy wspomnieć o nasypach. Biorąc pod uwagę odległości pomiędzy pojedynczymi ziarnami, można w zasadzie rozróżnić dwa podstawowe typy nasypów: otwarte i zamknięte lub, inaczej mówiąc, rzadkie i gęste. W przypadku nasypów otwartych powierzchnia ściernicy jest pokryta ziarnem w 30–60%. Jak łatwo zauważyć, ma ona stosunkowo dużo wolnego miejsca pomiędzy ziarnami. Takie nasypy stosuje się w narzędziach przeznaczonych do szlifowania materiałów powodujących zapychanie się powierzchni ściernej, a także do obróbki zgrubnej grubym ziarnem, co umożliwia efektywne odprowadzanie dużych wiórów. Przyjmuje się, że nasypy zamknięte dają pokrycie ziarnem powierzchni ściernicy w 90–100%. Wykorzystuje się je w narzędziach, które muszą posiadać możliwie jak największą liczbę krawędzi tnących na powierzchnię jednostkową. Tego typu nasypy zalecane są do obróbki, podczas której nie występuje zapychanie się ściernic, oraz w celu uzyskania specjalnego wykończenia szlifowanej powierzchni. Umożliwiają one także szybkie usuwanie naddatków.

Jeśli chodzi o dobór krążka ściernego do rodzaju obrabianego materiału, powinniśmy się tu kierować informacją jego producenta, gdyż ona zależy od wielu czynników, m.in. od typu ziarna, nasypu czy użytego spoiwa. W celu ułatwienia doboru i rozróżnienia poszczególnych grup ściernic o określonych właściwościach oznacza się je kolorami i nazwami handlowymi. Każda firma oferująca te narzędzia na rynku posługuje się innym systemem oznaczeń.

pins