Nasadki (część II). Metody produkcji nasadek

Technologia wytwarzania tych narzędzi ma duży wpływ na ich wytrzymałość i możliwość aplikacji dużych momentów obrotowych. Do ich produkcji stosuje się stal narzędziową wzbogaconą o pewien procent związków wanadu i chromu (nasadki bezudarowe) lub molibdenu i chromu (nasadki udarowe).

Odkuwki nasadek produkuje się dwoma metodami kucia: (1) matrycowego stali na gorąco i (2) na zimno. Kucie matrycowe polega na „(…) kształtowaniu wyrobu w matrycy. Dolna część matrycy spoczywa na nieruchomej części młota mechanicznego, zwanej szabotą. Górna część matrycy, umocowana w ruchomej części młota, zwanej bijakiem, może podnosić się ku górze. Jeżeli w czasie pracy młota zostanie w obszarze

wykroju dolnej części matrycy umieszczony nagrzany materiał, to uderzenie górnej części matrycy spowoduje wypełnienie wykroju matrycy materiałem.

Powstaje wówczas produkt zwany odkuwką. Kucie matrycowe ma zastosowanie do wyrobu odkuwek o ciężarze nie przekraczającym kilkuset kilogramów. Zaletami procesu kucia matrycowego są: niewielki czas wykonania wyrobu, możliwość produkowania odkuwek o skomplikowanych kształtach oraz małe straty materiału wskutek stosowania niewielkich naddatków na obróbkę” (źródło: Wikipedia). Nasadki udarowe i bezudarowe produkowane są głównie metodą kucia matrycowego. Spotyka się jednak opinię, że nasadki udarowe kute na zimno są bardziej trwałe. Opinię tę oczywiście trudno zweryfikować, gdyż o wytrzymałości tych narzędzi decyduje nie tylko sama metoda kucia, ale także jakość użytej na nie stali. Kucie matrycowe jest metodą ekonomiczniejszą i pozwalającą, tak jak kucie na zimno, uzyskać właściwe zgęszczenie stali oraz korzystny rozkład jej włókien, a więc nasadki o bardzo wysokiej wytrzymałości.

Zanim nasadki trafią do użytkowników, poddaje je się dynamicznym testom wytrzymałościowym. Podczas nich stosuje się moment wielokrotnie przekraczający obciążenie nominalne. Dzięki temu producenci mają pewność, że narzędzia te spełnią wymagania stawiane im przez użytkowników.